neverletmego.fotkoblog.pl

Zawsze, kiedy kończy się jakiś okres, robię podsumowanie. Co pół roku, raz w sylwestra, kiedy podsumowuję rok od stycznia do grudnia, a drugie w czerwcu, aby zebrać najważniejsze myśli dotyczące roku szkolnego. 

Dzisiaj okres czasu, który podsumowuję to nie jest rok szkolny, tylko coś ważniejszego.. Nigdy nie sądziłam, że będę kończyć w ten sposób. Nie chciałam tego wgl kończyć. Nawet jeśli było źle, zawsze wiedziałam, że prędzej czy później wyjdziemy na prosto. Ale teraz, najzwyczajniej już w to nie wierzę. Nie potrafię, bo wiele razy miało być lepiej. Miało i nie było. Kiedyś.. Tak, myślałam, że to miłość na całe życie. Tylko że dzisiaj rozumiem, że czasami miłość, nawet ta najsilniejsza, to nie wystarczy. Tak naprawdę wątpię, żebym przestała Cię kiedykowiek kochać. Bo zawsze będziesz gdzieś w moim sercu i zawsze będziesz dla mnie ważny. 

Chyba to jest czas, żebym powiedziała Ci wszystko co czuję. Sama nie wiem co czuję.. Można jednocześnie kogoś kochać, a jednocześnie być na tą osobę tak wściekłym, że najchętniej chciałoby się pierdolnąć z całej siły w łeb? Nie wiem. Kocham Cię. Nie kłamałam, mówiąc że jesteś miłością mojego życia. Tylko że przez tą miłość, mnie już tylko boli.. Tak samo jak bolało, kiedy obiecałeś mi że od poniedziałku wszystko się zmieni. Przyrzekam. Użyłeś tego słowa. Przyrzekam. I.. Nic się nie zmieniło. Dalej spędzam sama noce, w dzień też nie masz dla mnie chwili. Kiedyś nie umiałam sobie wyobrazić, że moglibyśmy spędzić osobno więcej niż kilka godzin, dzień, doba były dla mnie abstrakcją. A dzisiaj? Częściej Cię nie ma, niż jesteś. Dużo częściej. To mnie powolnie zabija. Ja już naprawdę nie mam siły płakać co noc, kulić się i modlić o to, żeby się rano nie obudzić. Nie chcę tak. Ale.. Wiem, że Ty się nie zmienisz. Masz swoje życie, swoich znajomych, w którym nie ma już miejsca dla mnie. 

Ale czy wszystkie problemy zaczęły się od moich urodzin? Nie, Adrian, 21 marca to był punkt zwrotny. Ale tak naprawdę popsuło się między nami od 10 grudnia. 5 miesięcy.. Sama nie wiem, jak tak długo wytrzymaliśmy, biorąc pod uwagę że od 5 miesięcy zwisamy na włosku i dalej nie spadliśmy. Chociaż.. Może spadliśmy. Nie wiem. Nie chcę tego tak kończyć, ale nie chcę też już cierpieć. Nie mam na to siły. Może już dawno się wypaliliśmy. Nie wiem. Ale to nie jest normalne. Nie pamiętam, kiedy tak normalnie porozmawialiśmy. Nie było Cię, kiedy Cię potrzebowałam. Może gdybyś poświęcił mi te kilka godzin, może miałoby to ręcę i nogi, może umielibyśmy się dogadać. Ale o czym ja mówię.. Potrafisz się nie odzywać przez kilka, kilkanaście dni z rzędu. I potem znowu. W takich warunkach nie da się naprawiać jakiejkolwiek relacji. 

Jednak, mimo wszystko dziękuję Ci za te 3 lata. Dorosłam. Z małej dziewczynki stałam się młodą kobietą, która wie czego chcę. Wyleczyłam się z kompleksów. Potrafię spojrzeć na swoje odbicie w lustrze i uśmiechnąć się do samej siebie. Nie jestem idealna. Ale nikt nie jest. Umiem w sobie dostrzec dobre punkty. Dojrzałam. Miałeś na to znaczący wpływ, nie przeczę. Nauczyłeś mnie kochać. Kiedy się poznaliśmy, miałam zaledwie 15 lat. Byłam jeszcze dzieckiem. Nauczyleś mnie tego co to jest miłość, ale także, co to jest ból. Ale.. Dziękuję. I przepraszam. W ciągu tych 3 lat przeżyłam tak samo dużo dobrych chwil, jak i złych, łez i radości. 

Cóż, czas się pożegnać. Płaczę pisząc to, wiesz? Wcale nie chcę się żegnać. Ale wiedz, że kocham Cię jak nikogo na świecie. Do bólu. Wiedz też, że mimo wszystko, możesz na mnie liczyć, i zawsze możesz do mnie zadzwonić czy napisać, że Ci pomogę. kocham Cię. Książe. Trzymaj się. 

Nie ma Cię i nie wiem już gdzie jesteś, ale dobrze że nie wiesz co u mnie, bo pękłoby Ci serce.